Birleşmiş Milletler Engellilerin Haklarına İlişkin Sözleşme’nin 1. Maddesine göre engelli kavramı “diğer bireylerle eşit koşullar altında topluma tam ve etkin bir şekilde katılımlarının önünde engel teşkil eden uzun süreli fiziksel, zihinsel, düşünsel ya da algısal bozukluğu bulunan kişileri,”
Türkiye Cumhuriyeti 5378 Sayılı Engelliler Hakkında Kanun’un 3. Maddesine göre “fiziksel, zihinsel, ruhsal ve duyusal yetilerinde çeşitli düzeyde kayıplarından dolayı topluma diğer bireyler ile birlikte eşit koşullarda tam ve etkin katılımını kısıtlayan tutum ve çevre koşullarından etkilenen bireyi” içermektedir.
Engelli Öğrenci Kavramı:
Yükseköğretim Kurumları Engelliler Danışma ve Koordinasyon Yönetmeliği’nin 4. Maddesi kapsamında “doğuştan veya sonradan herhangi bir nedenle bedensel, zihinsel, ruhsal, duygusal ve sosyal yeteneklerini çeşitli derecelerde kaybetmesi nedeniyle toplumsal yaşama uyum sağlama ve günlük gereksinimlerini karşılama güçlükleri olan ve korunma, bakım, rehabilitasyon, danışmanlık ve destek hizmetlerine ihtiyaç duyan yükseköğrenim öğrencisini” içermektedir.
Engellilik Durumu ve Değerlendirilmesi:
Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı ve Sağlık Bakanlığı’nın ortaklaşa kullandığı Erişkinler için Engellilik Değerlendirmesi Hakkında Yönetmeliği 4. Maddesinde tanımlandığı üzere “bireyin doku, organ ve/veya fonksiyon ve psikiyatri tanısı ve buna bağlı muhakeme yeteneği kaybından kaynaklı engelliliğini uluslararası yöntemleri temel alarak belirleyen derecelendirmeler, sınıflandırmalar ve tanılamaları” kapsar.
Engellilik durumunun değerlendirilmesi uluslararası kategorik kodlama sistemine göre yapılır ve söz konusu yönetmelikte belirtilen nitelikte Engellilik Sağlık Kurulu’nun raporu ile belgelenir.
